باز این چه شورش است ...

همیشه محرم که میاد تو هم مثل همه آدما حال و هوات عوض میشه شیرین تر از عسلم . کوچکتر که بودی به مدد آموزشهای مهد قصه عاشورا رو شناختی و جهان بینی دینی ات کلا حول محور اما حسین دور می زد . مثلا وقتی صحبت از پیامبر یا حضرت علی بود اولین سوالی که می پرسیدی این بود که جه نسبتی با اما حسین دارن . اما حسین برای تو مرکزیت دایره دنیای کوچیکت رو داشت و هر جای زیارتی که می رفتیم به زبون می آوردی که توی دلت هم آرزوی کربلا داری .

امسال محرم هم باز همون شور حسینی رو داشتی و توی شبهای محرم که برای عزاداری می رفتیم مسجد می رفتی توی مردونه و مثل اونا سینه می زدی و عزاداری می کردی .

امسال به لطف و مهربونی بابایی تاسوعا و عاشورا رفتیم قم . هم زیارت کرده باشیم و هم تو شور حسینی رو در مقیاسی عظیمتر درک کنی .

اونجا بابایی برات سربند و زنجیر گرفت و تو همراه هیاتهای زنجیر زنی که می رفتن داخل حرم زنجیر می زدی و عزاداری می کردی . و از همه جالبتر این بود که وقتی داشتیم توی یکی از صحنهای مجاور حرم نماز ظهر عاشورا می خوندیم  تو جلوتر از ما ایستادی و عاشقانه اقتدا کردی و این لذت را به ما دادی تا با اقتدا به عشق حسینیتو نماز ظهرعاشورامون رو بخونیم .

چند تا عکس برات می ذارم تا بزرگتر که شدی یادت باشه آیینه زلال و پاک قلبت که به عشق اما حسین مزین شده  چه تصویر های نابی رو خلق کرده .

زیارت و عزاداریهات قبول فرشته کوچولوی من . ایشالا زیارت کربلا !